Lieve Eigendom Anders,

Ik beloofde je een verslag te schrijven over mijn deelname aan de inspiratiemiddag Grond, Gemeenschap en Gebouwen van 28 maart 2025.

Zoals ik je in mijn mail zei ging ik er van uit dat mijn bemoeienis met het onderwerp eigendom onmogelijk is. Met een karmisch in steen gebeitelde houding van ’want ik heb geen kapitaal’; bevroor ik, verdrong ik, vernauwde ik bij voorbaat alle prikkels, bewustzijn, opties en creativiteit om het verschijnsel te herkennen en erkennen. Laat nog staan integreren en bewust intentioneel mee te laten doen in mijn leven en toe te laten dit te voelen.

Dat wás mijn verhouden tot kapitaal en onroerend goed. Ik had er vooral last van, als slachtoffer ervan geboren in een wereld waar ik voor mijn behoefte aan warmte, veiligheid en verbinding afhankelijk ben van iets buiten mijzelf; al die grote dure panden waar al die grote bazen zitten. Voor wie ik heel hard zal moeten werken.

Ik ben hier dus naartoe gekomen in een periode in mijn leven waarin ik mij open voor dat ‘het’ anders zit dan ik eerder dacht. Het was te gewoon om over na te denken.

Waar open ik mij zoal voor; het initiatief, het publiek, de sprekers, concrete doorleefde ervaringen, de sfeer proeven, netwerken, fijne vernieuwende mensen ontmoeten, aanhoren en me laten inspireren.

Heel interessant om over de vastgoedkant specifiek te horen hoe het mogelijk is om iets uit de markt te halen en aan zichzelf te geven, met een mooie intentie van de schenker erbij als Bron. Die van binnenuit komt, nieuw is, en dat stukje materie uit defaultmatrix helpt te breken. Hmmmm, gaaf!

Ik merk op dat ik het verwoord als een partij of wereld die ver van mij af staat. ‘Over de vastgoedkant…’ Die is nu ineens veel menselijker geworden. Dichterbij gekomen. Aan te raken.

De behoefte en beweging in het menselijk collectief en de Nederlandse maatschappij om een andere manier van verhouden te maken is levend, en krijgt bij mij nu meer levensstroom van binnenuit en respons van anderen om hier sámen iets mee te doen.

Ik realiseer me nu nog dieper en concreter dat deze beweging er is. Dat er mensen zijn die hier gezicht aan geven, er voor staan, zich kwetsbaar laten zien en risico nemen. Wauw!

En, voor zover ik het nu kan toelaten, dat zij in ieder geval niet zichtbaar in dezelfde veronderstelling verkeren als ik hierboven schreef, dat ik niet mee mag doen. Het is best spannend om me hiervoor te openen en iets te voelen. Nu weet ik niet meer waar het heengaat met mijn leven. Ik kan mijzelf en de ander nu niet meer zo makkelijk veroordelen en slachtofferen of klagen. ‘Mijn leven’ verwijst naar het enigzins vaststaande overzichtelijke loyaliteiten en structuren waar ik mij mee identificeerde. Dat is van buiten aangeleerd en nu zet ik de deur open van binnen naar buiten met eigendom te leren groeien, spelen en genieten.

Ik ben aan het laten bezinken wat ik hier mee kan, wat mijn antwoord hierop is. Ik voel nu al dat wat het met me doet mijn inspiratie om te schouwen, voelen en onderzoeken bespoedigt. En mogelijk ook initiëren. En mijn vertrouwen in de mogelijkheden die zich aandienen en de opties om die te realiseren ook.

Het gaat juist niet alleen om aarde van zichzelf te laten zijn. Ook het innerlijk aarden is van belang. Misschien is het hetzelfde.

Hoe aardt men innerlijk? Door schepperskracht te eren en bewust in te zetten, en te belijven en dan open te laten wat er gebeurt en te voelen hoe dit is.

Mijn gedachten gaan nu uit naar helingswerk, sharingcirkels en systeemwerk op het maatschappelijk en mondiaal verschijnsel van ‘vastgoed vast willen houden’, met name op de onderlagen.

Mijn gedachten zijn nog niet uitgekristaliseerd maar wat er nu wel al duidelijk is vind ik fijn je te informeren.

Ben benieuwd hoe het je klinkt.

Ik wens je een mooie dag.

Rinze