Pieter Hessel (Economy Transformers), samenlevenskunstenaar, onderzoekt op het Eigendom Anders Festival de vraag “Hoe neem je iedereen mee in het verhaal over een gezondere samenleving? Over Eigendom Anders?”

Hieronder zijn verhaal.

Welkom op de ‘Love Boat’ van het leven.

Het gaat niet om de bestemming in je leven het gaat om de reis. In mijn twintiger jaren nam ik dat laatste nogal letterlijk. Tijdens mijn jeugd groeide ik op zonder vakanties. Als kind en puber hoorde ik de vakantieverhalen van vrienden en nam mezelf voor dat zodra het mogelijk was ik ook op wereldreis zou gaan. Als 17 jarige begon ik voorzichtig met een vakantiebaan van 3 maanden in een campingwinkel op Texel. Toen ik 21 was ging ik een jaar in Zurich wonen en werken. Na dat jaar stapte ik over om in Londen aan de slag te gaan. Ondertussen was ik er wel achter dat werken in het buitenland anders is op vakantie gaan. Ik leerde dat je als gastarbeider bent overgeleverd aan de goede wil van je werkgever. Ik merkte dat je herkomst bepaald hoe je behandeld wordt. Als West-Europeaan werd ik nog als gelijke behandeld, dat gold zeker niet voor mijn Oost-Europese, Aziatische, Zuid-Amerikaanse en Afrikaanse collega’s.

Dat werd mij pas echt duidelijk toen ik op de ‘Love Boat’ ging werken. Voor iedereen die wat jonger is, dit was een populaire TV-serie over een cruiseschip met verhalen over de passagiers, de kapitein, de scheepsdokter, de activiteiten begeleidster en de barkeeper. De ‘Love Boat’ waar ik aanmonsterde: de Royal Viking Star werd ook echt gebruikt voor alle Europese afleveringen van deze TV-serie.

De werkelijkheid was weerbarstiger dan de serie deed geloven. De hutten met balkon achter op het schip, bovenin, zijn voor de allerrijksten bediend door een echte butler. De matrozen en schoonmakers hebben hun hutten in het vooronder. Daartussen alle andere lagen, net al in de samenleving. In de hutten onder de allerrijksten de wat minder rijken, zonder butler natuurlijk. In totaal 1200 opvarenden, 800 passagiers en 400 mensen om het geheel drijvende te houden en de passagiers te fêteren.

Collega’s die werkten om hun gezin, ergens ver weg te onderhouden, en anderen die een contract van 6 maanden meevoeren voor het avontuur. Een zevendaagse werkweek, je hut delen met één of meerdere collega’s met een patrijspoortje net boven de waterlijn. Omgang met de passagiers buiten het werk was verboden. Van achtersteven naar voorsteven lopen kwam je langs de mensen van de bediening en de koks, dan de kamermeisjes, de vrouwen van de Beauty Parlor, de mensen van de receptie en de administratie, de mensen van de wasserij en de matrozen en afwassers in het vooronder. Dat was op zich al een hiërarchie want bij storm ben je middenschips het beste af. Op dezelfde lijn boven ons de managers en leidinggevenden en daarboven de goedkoopste hutten voor passagiers.

Op het Eigendom Anders festival op 11 september bij het Hof van Moeder Aarde wil ik deze metafoor voor de samenleving graag verder met jullie onderzoeken. Op welk dek hang jij uit op dit moment in jouw leven?
Ben je bewust van die mensen in het vooronder of de mensen boven of onder jou?