Een kort stukje over mijn ervaring met Eigendom Anders
Ecologische degradatie, politieke polarisatie en een groeiende kloof tussen arm en rijk. Al jaren buig ik me het hoofd over hoe je deze negatieve uitwassen, die lijken voort te komen uit de kern van het huidige kapitalistische, neo-liberale systeem, kan verbannen. Er wordt meer en meer over geschreven, maar echte alternatieven vind ik niet. Tot ik via steward-ownership op de website van Eigendom Anders en vervolgens op de bijeenkomst kwam. Bij de intro van Koos, Henry en Jennifer dacht ik: ‘damn, dit zijn precies vragen waar ik mee zit’ en toen Dette zo ongeveer precies mijn gedachtegang over geld afliep in haar eerste deel van de fantastische show, was ik voor het eerst sinds tijden echt onder de indruk van andere mensen. En toen moest de echte inhoud nog beginnen.
Ik nam plaats in de tent ‘Hoeveel is genoeg, en wie bepaalt dat’. Waar ik eigenlijk had verwacht in een tent vol adviseurs terecht te komen, zoals gangbaar is bij het onderwerp landbouw, was hier geen sprake van. Omringd door stichtingen, onderzoekers, maar vooral ondernemers gingen we het voorstelrondje door. Nu zijn ondernemers an sich niet zo interessant (vaak ook wel, maar dat is hier niet het punt), maar dat ze in een yurt zitten met het onderwerp ‘hoeveel is genoeg en wie bepaalt dat’ is dat wel. Toen Reinoud begon te vertellen over de bedrijven bij Sleipnir (waarvan ik de gehele dag nog dacht dat de naam Stichting Slijp Niet was, zo bleu ben ik nog binnen deze bubbel), was het de eerste keer in jaren dat ik achterover geblazen werd door het verhaal van een ondernemer. Normaal begint en eindigt het met het aantal euro’s en is er een klein clubje die nu ook wel begint te beseffen dat we wat met onze aarde aan moeten, maar hier zaten heel andere ondernemers.
Het was voor mij geen bijeenkomst, maar een ervaring. Vervolgens een heerlijke lunch, waar ik niks heb meegekregen van de aparte sessie die er blijkbaar in de tent zelf waren, maar mijn hoofd was toch al aardig vol. In de middag naar de tent Aarde, waar het ‘zweefgehalte’ hoog was, maar dat lokt een dusdanig abstract onderwerp ook uit. Dit ging ietsje moeizamer, er was niet echt een richting, het was vooral praten met elkaar en dat was ook prima, hoewel daar eigenlijk de groep weer wat groot voor was. Als mijn hoofd niet al zo vol was van de ochtend, had ik hier een meer concreet onderwerp gewild, waar je iets mee kan, of een kleinere groep.
Vervolgens nog even rustig staan na te praten met verschillende mensen, waarvan ik er naar neig deze als gemeenschappelijke deler ‘zelfstandige, vrije denkers’ mee te geven. Op de fiets terug, belde mijn vriendin en die vroeg hoe het was. Mijn antwoord: ‘Ik voel me verlicht’.
Mijn ontmoeting met Eigendom Anders was de allereerste keer dat ik me besefte dat er een groep is met ideeën die een alternatief lijken te bieden. Ik geloof dat de ingrediënten erin zitten om het bereikbaar te maken voor iedereen die nadenkt over de toekomst. Het ‘zweverige’ omarmen (ik zie de bedoeling, maar mijn vrienden vinden dit allemaal veel te spannend) en toch bereikbaar zijn voor een grotere doelgroep is een onderdeel om over na te denken om van 85 deelnemers naar 8500 deelnemers te gaan voor de 2025 editie. De concrete visies op bezit en eigenaarschap gaan daar zeker helpen.
Erwin